 źródło: Wikipedia |
Dawid Daniuszewski
- ur. w 1885 w mieście Miadzioł (Białoruś)
- zm. w 1944 w Łodzi
- szachista
- autor książek szachowych
Szachowa biografia |
Pierwszy sukces odniósł w 1906, zajmując II miejsce (za Akibą Rubinsteinem, przed Henrykiem Salwe) w mistrzostwach Łódzkiego Towarzystwa Zwolenników Gry Szachowej. Sukces ten powtórzył w rok później, wziął również udział w mistrzostwach Rosji (rozegranych także w Łodzi), w których zajął X miejsce. W 1909 wystąpił w Sankt Petersburgu, zajmując dzielone IV-VI miejsce (w turnieju zwyciężył Aleksander Alechin). Po zakończeniu I wojny światowej, w 1920 był uczestnikiem pierwszych mistrzostw RFSRR w Moskwie, ostatecznie dzieląc IX-X miejsce. W 1922 zajął II miejsce w Łodzi, a w 1924 w mieście tym podzielił I-II miejsce. Również w 1924 reprezentował barwy Polski na nieoficjalnej olimpiadzie szachowej w Paryżu, uzyskując najlepszy indywidualny wynik w polskiej drużynie. W 1927 wystąpił w rozegranych w Łodzi II mistrzostwach Polski, zajmując X miejsce.
Przed 1922 napisał (po rosyjsku) monografię poświęconą Michaiłowi Czigorinowi, w której omówił 800 partii Czigorina – w formie książkowej pozycja ta nigdy nie została wydana. Był autorem Księgi Jubileuszowej Łódzkiego Towarzystwa Zwolenników Gry Szachowej, która została wydana w 1938 z okazji trzydziestopięciolecia tego klubu. Napisał również szkic książki poświęconej Dawidowi Janowskiemu, której nie ukończył. Postać Dawida Daniuszewskiego opisuje napisana w 1999 przez Tomasza Lissowskiego i Wiktora Czaruszyna książka pt. „Daniuszewski – nieznany rywal Alechina”.
Podczas okupacji przebywał w getcie łódzkim. Zachowały się zapisy partii szachowych, granych przez Daniuszewskiego uczynione jego własną ręką. Datacja ostatniej partii, którą rozegrał 9 lutego 1944 z doktorem Salomonem Szapiro, wydaje się wskazywać, iż Dawid Daniuszewski przebywał w getcie aż do czasu jego likwidacji. Nieznane są okoliczności jego śmierci.
Tekst mojego autorstwa opublikowany
w Wikipedii 4 sierpnia 2007
Najważniejsze sukcesy szachowe |
Reprezentant Polski w turniejach drużynowych
- Olimpiady szachowe nieoficjalne (1 raz)
- Paryż 1924 – (7½/13)
Indywidualne Mistrzostwa Polski (1 finał)
- Łódź 1927 – X m. (5½/14)
Drużynowe Mistrzostwa Polski (1 medal)
srebrny (Królewska Huta 1929)
Strony internetowe |